کد مطلب:28075 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106

دادن امتیازاتِ ویه به پسر عمویش مروان بن حَکَم












1092. تاریخ الیعقوبی: در سال بیست و هفتم هجری، عثمان، مردم را برای فتح افریقا گسیل داشت... غنائم فراوانی به دست آمد كه به دو میلیون و پانصد و بیست هزار دینار رسید. برخی روایت كرده اند كه عثمان، دخترش را به همسری مروان بن حكم در آورد و یك پنجم این مال را به او داد.[1].

1093. أنساب الأشراف - به نقل از عبد اللَّه بن زبیر -:در سال بیست و هفتم هجری، عثمان، ما را برای جنگ به افریقا گسیل داشت. عبد اللَّه بن سعد بن ابی سَرح، به غنیمت های پر ارزشی دست یافت و عثمان، یك پنجم (خُمس ) غنیمت ها را به مروان بن حكم بخشید.[2].

1094. تاریخ أبی الفداء: عثمان، فَدَك[3] را به مروان بن حكم داد، در حالی كه آن، صدقه پیامبر خدا بود كه چون فاطمه علیها السلام به عنوان میراث، مطالبه اش كرد، ابو بكر از پیامبر خدا روایت كرد كه:«ما پیامبران، آنچه را بر جای می نهیم، صدقه است، نه ارث».

فدك، پیوسته در دست مروان و پسرانش بود، تا آن كه عمر بن عبد العزیز، خلیفه شد و آن را از تصرف كنندگانش گرفت و صدقه اش گردانْد.[4].

1095. شرح نهج البلاغة:هنگامی كه عثمان، دخترش اُمّ اَبان را به همسری مروان در آورد، فرمان داد تا از بیت المال، صد هزار [ درهم] به وی بدهند.

پس، زید بن ارقم، مسئول بیت المال، كلیدها[ ی بیت المال ]را آورد و جلوی عثمان نهاد و گریست.

عثمان گفت: «آیا به خاطر این كه صله رحم می كنم، می گریی؟».

گفت: نه.... به خدا سوگند، اگر به مروان صد درهم نیز بدهی، زیاد داده ای!

عثمان گفت: «ای ابن ارقم! كلیدها را بگذار كه به زودی، كس دیگری را [ به جای تو] می یابیم».[5].

1096. أنساب الأشراف - به نقل از اُمّ بَكر، دختر مِسوَر -:چون مروانْ خانه اش را در مدینه ساخت، مردم را به مهمانی دعوت كرد و مِسوَر نیز در میان دعوت شدگان بود.

مروان در گفتگویش با آنان گفت: به خدا سوگند، برای این خانه ام، درهمی یا بیشتر را از بیت المال مسلمانان هزینه نكرده ام.

مسور گفت: اگر غذایت را می خوردی و ساكت می ماندی، برایت بهتر بود! تو همراه ما در افریقا جنگیدی، در حالی كه دارایی و بَرده و كارگر و اعتبارت، از همه ما كم تر بود. [ عثمان] ابن عفّان، خُمس [ غنیمت]های افریقا را به تو داد، و [ نیز ]كارگزار گردآوری زكات بودی و دارایی های مسلمانان را ربودی.[6].









    1. تاریخ الیعقوبی:165/2. نیز، ر. ك:الجمل:183.
    2. أنساب الأشراف:136/6، تاریخ الطبری:256/4، شرح نهج البلاغة:37/3.
    3. فدك، آبادی ای در حجاز با فاصله سه روز راه از مدینه است كه برای یهودیان بود و پس از فتح خیبر، خداوند در دل های صاحبانش هراس افكند و بر سر نصف محصول آن با پیامبرصلی الله علیه وآله مصالحه كردند و پیامبرصلی الله علیه وآله پذیرفت و به او اختصاص یافت؛ چون آن را با جنگ نگرفته بود. پیامبرصلی الله علیه وآله آن را به جگر گوشه اش فاطمه علیها السلام بخشید و سپس ابو بكر، آن را از او گرفت. (معجم البلدان: 238/4)
    4. تاریخ أبی الفداء:169/1. نیز، ر. ك: شرح نهج البلاغة:198/1، المعارف، ابن قتیبه:195.
    5. شرح نهج البلاغة:199/1.
    6. أنساب الأشراف:136/6، شرح نهج البلاغة:37/3، الأوائل:127.